Category Medycna i Kuchnia

Zatrzymajmy się na chwilę przy nerkach. Wiadomo, że wszyscy uczeni są bardzo oględni w wygłaszaniu hipotez, a tym bardziej pewników. Przedstawiciele nauk medycznych nie należą pod tym względem do wyjątków, a raczej bywają jeszcze ostrożniejsi. Zwykle to, co ogłaszają, jest opatrzone wieloma: „przypuszczalnie”, „prawdopodobnie”, „możliwe” i niemal zawsze zakończone: „trzeba dalszych badań” itd.

Przez długie lała selen był uważany niemal jedynie za truciznę. I jest nią — rzeczywiście! Ale tylko w nieodpowiednich dawkach. Właśnie to jest z selenem najtrudniejsze: odrobinę za dużo — szkodzi, ale odrobinę za mało — też jest źle. A te „odrobiny” są rzeczywiście niewielkie. Dla zdrowia potrzeba nam dziennie zaledwie 0,00001 g selenu. W całym organizmie mamy go 0,2 części na 1 milion (ppm).

Strony: 1 2

Ciało ludzkie zawiera od 20 do 30 g magnezu. Z tego 50 do 70% znajduje się w kościach, reszta w mięśniach, gruczołach o wewnętrznym wydzielaniu i trochę we krwi. Magnez działa uspokajająco na system nerwowy, tak ośrodkowy jak i autonomiczny, reguluje równowagę nerwową i mięśniową, przywraca wewnętrzny spokój organizmowi.

Jest też jednym z potężnych aktywizatorów enzymów, zwłaszcza tych, które decydują o przyswajaniu białek lub innych organicznych substancji. Jest konieczny do produkcji przeciwciał, bierze udział w mechanizmach przeciwzakażeniowych, czyli broniących organizm przed chorobami. Odgrywa też ogromną rolę w procesie krzepnięcia krwi, w powstawaniu estrogenów (hormony kobiece), a także w pracy jelit, woreczka żółciowego, pęcherza moczowego i gruczołu krokowego.

Starsi ludzie z powodu kłopotów z uzębieniem wolą jarzyny gotowane i dokładnie rozdrabniane, zamiast surowych i w ten sposób „gubią” ze swego jadłospisu część tiaminy. Poza tym jadają ze względu „na wątrobę” lub „na żołądek” białe pieczywo, unikając ciemnego, razowego chleba, kasz z pełnego przemiału ziarna, czyli wielu produktów, które zawierają właśnie witaminę B(. A potem się mówi, że „staruszek zapomina, bo ma sklerozę”. To może wcale nie być skleroza, tylko poważny niedobór tiaminy.

Nadmiar fluoru w otoczeniu fabryk superfosfatu czy hut aluminium można neutralizować urządzeniem opatentowanym wspólnie przez prof. W. Biedę, prof. T. Gerlicha, inż. Liskiewicza i inż. J. Wareckiego. Pozwala ono unieczynniać emisje pyłowe już w przewodzie kominowym, a ponadto przywracać normalny stan glebie tymi pyłami skażonej. Wyrównuje też zawartość siarczanu glinu i odtruwa ziemię zanieczyszczoną solami ołowiu lub innymi truciznami.

Jak wszystkich witamin grupy B — tak i B6 najwięcej jest w: drożdżach, wątrobie, kiełkach pszenicy, otrębach i całym (nie omie- lonym) ziarnie zbóż. Jest jej sporo w melasie (270 mcg%) i ziemniakach (220—320 mcg%), poza tym — w bananach (320 mcg%), wieprzowinie (190—270 mcg%), jajach (220 mcg%), kapuście, marchwi (po 120 mcg%) i suchej fasoli (550 mcg%).

Ale równie ważne, jak szukanie obfitych źródeł, jest staranie, aby tej witaminy nie niszczyć. Na przykład, podczas konserwowania warzyw straty jej wynoszą 57 do 77%.

Kwas paraaminobenzoesowy, zwany w skrócie PABA (zawsze pisany dużymi literami), nieraz jest nazywany „przyjacielem naszej skóry”. Popularne broszurki zagraniczne głoszą, że ponad 300 tysięcy osób choruje rocznie na raka skóry. A większość tych przypadków jest spowodowana nieodpowiednim, nieumiejętnym i zbyt długo trwającym opalaniem się na słońcu. Potwierdzają to dermatolodzy. Te 300 tysięcy nowotworów, to 1/3 wszystkich chorób nowotworowych. Czyli jest o czym pomyśleć.

Ciekawe, że znaczenie magnezu i konsekwencje jego niedoborów dla naszego zdrowia zaczęto poznawać wówczas, gdy zgłębiono tajniki fotosyntezy u roślin, a więc kilkadziesiąt lat temu.

Zjawisko procesu stałego wytwarzania materii organicznej sięga miliardów lat, kiedy to na ziemi pojawiły się barwniki, wyzwalające reakcję chemiczną przez absorpcję promieni słonecznych. Tu decydującą rolę odegrały „foto-uczulacze” z grupy porfiryn, które powstały z prostych związków: kwasu octowego i gliceryny. Dopiero jednak pojawienie się magnezowej pochodnej porfiryny, w postaci chlorofilu, zadecydowało o historii naturalnej wyższych form życia organicznego. Chlorofil posiada zdolność prowadzenia nie cofającej się reakcji fotochemicznej, której energia kumuluje się w trwałych związkach biochemicznych.

Jednym ze smaczniejszych, a przy tym łatwo dostępnych, źródeł selenu jest kukurydza. Ale nie każda jej odmiana! Płatki kukurydziane, tzn. corn flakes (u nas „płatki śniadaniowe”), pochodzące z odmian bogatych w ten składnik, mogą zawierać go w ilościach wystarczających dla profilaktyki. Garść takich płatków jadanych np. codziennie na śniadanie z mlekiem — byle bez cukru! — może odegrać dużą rolę w zapobieganiu chorobom nowotworowym. Ale należałoby się domagać, aby na opakowaniach była podawana aktualna, zbadana zawartość selenu.

Pewien młody Murzyn chorował bardzo poważnie na anemię (niedokrwistość sierpowato-krwinkową). Miał ataki ciężkich bólów żołądka z wymiotami, w szpitalu leżał 7 razy w ciągu pół roku. Lekarze zaproponowali mu eksperymentalne leczenie cynkiem. Otrzymywał 267 mg siarczanu cynku dziennie, zażywając go 6 razy, między posiłkami. Obecnie żyje zdrowy i pełen energii. Podobnie wyleczono młodego chłopca, który chorował na anemię dłuższy czas. Po kuracji cynkowej mógł wrócić do szkoły i w pełni cieszyć się zdrowiem.

Dla m?czyzn ? 1,6 mg, a dla kobiet ? 1,2 mg. Osoby jadaj?ce du?o mi?sa i w og?le produkt?w bia?kowych, a tak?e kobiety w ci??y i karmi?ce potrzebuj? jej wi?cej, bo ok. 3 mg i to jest najwy?sza podawana dawka.

Dot?d nikomu wprawdzie nie zaszkodzi?y du?o wi?ksze dawki witaminy B2, ale lepiej wprowadza? j? do ustroju w produktach spo?ywczych ni? w drogich ?rodkach farmaceutycznych.