Ulega ona łatwo rozkładowi w wysokiej temperaturze, a także w obecności zasad. Na przykład, dodatek sody oczyszczonej do grochu lub fasoli (stosuje się ten zabieg, aby strączkowe szybciej się ugotowały) — unieczynnia zupełnie tiaminę. Ciekawe, że kawa (prawdziwa) także ją rozkłada.
A ponadto w pewnych okresach życia i przy określonych warunkach mamy ogromne zapotrzebowanie na tę witaminę. Dużych jej ilości potrzebują np. dzieci w okresie wzrostu, jeśli jedzą dużo słodyczy, cukru i mącznych potraw. A jeszcze więcej wymagają tiaminy kobiety po pięćdziesiątce. Wzięto1) pod obserwację grupę kobiet w wieku między 52 a 72 rokiem życia i grupę młodych dziewcząt w wieku 19 do 21 lał. Wszystkie dostawały tę samą ilość witaminy Bi dziennie. I otóż okazało się, że starsze kobiety zatrzymywały więcej tej witaminy w organizmie niż młode. Gdy obie grupy otrzymywały dietę z niedoborem witaminy Bi, starsze kobiety wcześniej go ujawniały. A gdy znów podawano im dietę bogatą w tiaminę, starsze kobiety wolniej wracały do normy, niż młode.
Badano też ilość tiaminy wydalanej z moczem, zawartej w czerwonych krwinkach oraz ustalono aktywność transketolazy czerwonych ciałek krwi, o której się mówi, że jest „najbardziej czułą wskazówką ilości tiaminy”. Okazało się, że nie tylko wiele starszych kobiet cierpi na niedobory witaminy Bt, bo stwierdzono je również u 40% młodych. Czy nie znamy tych dziewcząt, które są „wiecznie zmęczone”, niespokojne, nerwowe i depresyjne? A przy tym… łatwo zapominają. Krótka pamięć to też jeden z objawów niedoboru tej witaminy. Przyłącza się nieraz do tego bezsenność, brak inicjatywy, niezdolność do koncentracji myśli, niepewność (w rozumieniu również braku pewności siebie), zmiany w ciśnieniu krwi i pulsu, „niewyraźny” żołądek i serce. Oto pierwsze objawy, na które się nieraz nie zwraca uwagi, a wystarczy trochę więcej tiaminy i wszystko mija, „jak ręką odjął”.
Leave a reply