Category Medycna i Kuchnia

Od maleńkiego nieraz kawałka kiełbasy czy niewielkiej porcyjki lodów może nastąpić katastrofa, której przebieg jest niemal zawsze jednakowy: rozłożone, nieczynne już drobnoustroje, składające się na tzw, jad kiełbasiany, dostają się do żołądka, gdzie nie zawsze wywołują jakieś wyraźne sensacje, natomiast w jelitach ulegają wessaniu do krwi.

Chciałabym przestrzec, zwłaszcza młode dziewczyny, przed bezmyślnym stosowaniem różnych cudownych -diet odchudzających. Powodują one często nieodwracalne zmiany w organizmie, w niektórych przypadkach nawet białaczki. Jeśli już koniecznie chcą się odchudzić, co dla młodego, rozwijającego się organizmu jest niebezpieczne, powinny to robić wyłącznie pod kontrolą lekarza.

Jest to związek syntetyzowany w naszym organizmie przez florę bakteryjną. Wyjątkowo dużo znajduje się go w żywej tkance mózgu, mięśnia sercowego, żołądka, nerek, śledziony i wątroby.

Z produktów spożywczych najwięcej inozytolu zawiera mózg i serce wołowe oraz kiełki pszenicy. Czy my to jadamy? Kiedyś prymitywny człowiek zjadał te właśnie części upolowanego zwierzęcia i inne „podroby”. Jadał także ziarno pełne, ewentualnie tylko gniecione, a nie wyłącznie białą skrobię, tak jak my współcześnie.

Z nadmiarem witaminy C organizm — jak wiadomo — daje sobie radę, bo ją wydala, ale z witaminą A sprawa przedstawia się inaczej. Część jej (największą, bo ok. 95%) magazynujemy w wątrobie, ale nadmiar jest wprost toksyczny. Niektóre, bo tylko zewnętrzne, objawy nadmiaru to pękanie i krwawienie warg, odstawanie naskórka, swędzenie skóry, suchość włosów, zbyt duża pobudliwość nerwowa, bolesne obrzmienia w jkolicy kości długich itd.

– Jedzenie powinno być smaczne. Powinno sprawiać przyjemność i radość, a także być …celebrowane.

– Nie za dużo, ale i nie za mało, tylko wystarczająco. Kiedy FAO miało odpowiedzieć jednym hasłem na pytanie: jak się odżywiać, po wielu naradach ustalono, że „pierwszą zasadą racjonalnego odżywiania jest urozmaicenie w jedzeniu”. Jedząc „wszystko”, czyli jak najbardziej różnorodne produkty, ma się największą pewność, że organizm otrzymał to, czego potrzebuje.

Strony: 1 2

Uporczywe trądziki, latami nękające pacjentów, można zlikwidować cynkiem. Osoby, które zatraciły zmysł węchu lub smaku — zostawały „cudownie” wyleczone cynkiem ).

Trudno gojące się rany i oparzenia goiły się szybko i bez komplikacji dzięki cynkowi. Pierwiastek ten pomagał przy leczeniu anemii, reumatyzmu i artretyzmu, a także wrzodów żołądka oraz przerostu prostaty. Nad niektórymi z tych stwierdzeń warto się zatrzymać dłużej, zanim jeszcze powiemy, czym jest w swej istocie ten drogocenny pierwiastek.

W 1971 r. obiegła świat rewelacyjna teoria, że raka można wyleczyć witaminą C. Otóż dr Ewan Cameron ze Szkocji (Vale of Leven Hospital, Loch Lomondside) i dr Allan Campbell donosili

0 tym w naukowym piśmie ). Dowodzili, że duże dawki tej witaminy mogą powodować naturalną odporność przeciw nowotworom. Niemniej jednak zgłaszali różne zastrzeżenia.

Strony: 1 2

Szczególnie bogatym, a niedocenianym dotąd, źródłem selenu są u nas wody siarczane ze Swoszowic i Buska. Przyjmuje się, że lecznicze ich właściwości, które wiązano z siarką, zawdzięcza się właśnie selenowi. W świetle współczesnych danych inaczej trzeba rozumieć prawdę o skuteczności wód siarczanych w leczeniu kiły.

W Swoszowicach, jak przekazuje tradycja, leczył się chętnie król Stefan Batory. W jego czasach, gdy „choroba dworska” była bardzo rozpowszechniona, stosowano jako jedyny lek na nią szarą maść, czyli wcierki rtęciowe. Leczenie wcierkami „szaruchy” powodowało ogromne osłabienie, jako następstwo zatrucia rtęcią. Wypłukanie jej z organizmu przez picie wód siarczanych z selenem powodowało poprawę zdrowia, co ówcześni wiązali ze skutecznym leczeniem kiły.

Japończyk, dr M. Higuchi stwierdził, że istnieje związek między zawartością witaminy C w organizmie, a hormonami produkowanymi przez gruczoły płciowe. Gdy zaczynają one słabnąć, wtedy ich zapotrzebowanie na tę witaminę bardzo wzrasta i „odbierają” ją z całego organizmu. To odkrycie tłumaczy, dlaczego w starszym

wieku poziom kwasu askorbinowego we krwi spada — co było faktem od dawna znanym medycynie. Podejrzewano, że może starzy ludzie jadają mniej produktów bogatych w ten związek lub że gorzej go przyswajają. W każdym razie wiedziano, że nawet, gdy dostarczanie witaminy C w pożywieniu czy w pastylkach było takie samo jak w latach dojrzałych, w miarę starzenia się, poziom jej we krwi malał. Spadek ten był większy u mężczyzn, niż u kobiet. Przypuszczano, że powodem tego było palenie i dieta: kobiety na ogół mniej palą i częściej jadają owoce, warzywa i zieleniny, niż płeć męska. Ale okazało się, że przy jednakowym żywieniu różnica w poziomie witaminy C W krwi nie znikała. Widocznie więc są to różnice związane z płcią.

Po prostu bierze udział w wielu reakcjach chemicznych zachodzących w organizmie. Jest składnikiem enzymów i odgrywa rolę w metabolizmie tłuszczów i białek. Im więcej się ich jada, tym więcej potrzeba witaminy Be- Ponadto, gdy jej brak, jeden z enzymów (transaminaza) jest „zablokowany”, a bez niego kwas szczawiowy nie może być zamieniony w związki rozpuszczalne i wiąże się z wapniem w szczawiany, z których może powstać piasek i kamienie nerkowe.

Chore serce potrzebuje witaminy C w tak dużych ilościach, że zabiera ją niemal całą z organizmu, powodując obniżenie poziomu prawie takie, jak w szkorbucie. Do tego wniosku, po wielu doświadczeniach, doszedł dr R. Hume wraz z czterema współpracownikami ze szpitala w Glasgow (Szkocja) ). Pierwsze badania przeprowadzono na 26 mężczyznach i 5 kobietach, którzy mieli zawały serca. Po upływie 6 do 12 godz. od ataku, poziom kwasu askorbinowego w leukocytach obniżał się powoli aż do poziomu odpowiadającemu szkorbutowi, czyli chorobie wywoływanej przez znaczny niedobór witaminy C.