Jodu nie trzeba nam wiele, a nawet tak mało, że nieraz podaje się go jako przykład, czym może grozić niedobór minimalnej ilości jakiegoś pierwiastka. Wystarcza 2—4 mcg na 1 kg wagi ciała, czyli dla dorosłego mężczyzny 150 do 300 mcg na dobę. Dla chorego na tarczycę norma ta wynosi do 400 mcg. Trzeba bowiem brać pod uwagę, że część jodu jest użytkowana w organizmie ponownie.
Tam, gdzie występują niedobory jodu w glebie, powietrzu i wodzie, tam zwykle — jak już była mowa — joduje się sól powszechnie stosowaną. Bo można też kupić sól specjalnie obficie jodowaną, ale ta zmienia smak potrawi W USA np. stężenie jodku potasowego dodawanego do soli wynosi 1:10 000, w Nowej Zelandii — 1:20 000 w Anglii — 1:50 000, w Szwajcarii — 1:100 000, a w Polsce stosowano nawet 1:200 000, czyli 100 mcg jodu znajdowało się w 20 g soli.
Przeciętnie w 1 kg warzyw jest 20—30 mcg jodu, w 1 kg zbóż — ok. 50 mcg jodu, w 1 kg mleka — ok. 35 mcg jodu, w 1 kg serów, jaj, tłuszczów zwierzęcych — ok. 35 mcg jodu, w 1 kg ryb — od 100 do 200 mcg jodu (najwięcej).
Sól nie oczyszczana chemicznie, a jedynie odparowywana lub kruszona (np. kłodawska, inowrocławska, bocheńska), zawiera sporo tego pierwiastka. Sól warzona, więc ta droższa, jodu nie zawiera. Jest to też jeden z powodów, dla którego obecnie tak się propaguje sól kopalną, zawierającą wszystkie niezbędne dla życia bio- pierwiastki.
Najbogatszym jednak źródłem jodu jest woda. Według badań Marcinkowskiej-Łopieńskiej i Szniolisa ) w wodach polskich najmniej jest go na Podkarpaciu (0,05 do 0,65 mcg na 1 I), podczas gdy w innych okolicach kraju zawartość jodu wynosi przeciętnie 1 do 24 mcg na 1 I.
Nasz Bałtyk należy do mórz bogatych w ten składnik. Toteż „tarczycowym” bardzo dobrze robi pobyt na plaży. A także i w Ciechocinku, gdzie pod tężniami oddycha się wprost tym pier-wiastkiem.
Leave a reply