mię (bo w złuszczającym się naskórku wydala się mnóstwo witaminy C), chorobę Addisona, schorzenia bakteryjne skóry, uszkodzenia po- rentgenowskie, a także rozmaitego rodzaju skazy krwotoczne, związane ze zwiększoną przepuszczalnością naczyń.
Niedobory kwasu askorbinowego stwierdza się też w chorobach reumatycznych i wielu, wielu innych. Zajmijmy się więc sylwetką największego entuzjasty i propagatora witaminy C — Linusem Paulingiem.
W 1954 r. Pauling otrzymał nagrodę Nobla w zakresie chemii, kładąc podwaliny pod biologię molekularną, która dziś stała się owocującą dziedziną wiedzy.
Leave a reply